Deel 1: Moskou, TME, Mongolie, Beijing
Door: Mats
28 Februari 2015 | Thailand, Bangkok
Daar is hij dan hoor, ik ben nog geen maand weg of ik heb al zoveel meegemaakt dat het meer voelt alsof ik al maanden op pad ben. Omdat jullie het vast druk hebben met 9-6 baantjes, colleges volgen of andere vrij betekenisloze dingen zal ik het proberen kort te houden!
Wat een aftrap.
Stress had ik totaal niet toen ik door de douane liep en mijn weg vond naar de KLM crown lounge (thanks laury) en daar aan de champagne en ontbijtbuffetje zat. Feit was wel dat ik om (400 euro!) te besparen via Kiev vloog en dat leidde tot een nog groter feest tijdens mijn eerste uurtjes weg uit de sleur. Twee Oekraiensche (puntjes doet hij niet op dit thaise toetsenbord) jongens zaten naast mij en snapte niet dat ik niet met hun in het Russisch mee kon lullen. Wel hadden ze een flinke fles Vodka mee en uit ervaring weet ik dat een geopende fles altijd leeg moet. Er moest immers gevierd worden dat we nog niet uit de lucht waren geschoten!
Moskou
Aangekomen in Moskou moest ik gelijk zo ongeveer alle kleding die ik mee had aantrekken, een goede -20 en het werd snel kouder. De metro die ik moest nemen werd een heus spelletje voor me elke dag, lekker tekentjes vergelijken en een ureka momentje als ik mijn bestemming tussen alle stations had gevonden! Blij zijn met de kleine dingen, ja ik was al goed bezig.
De gunstige koers van de Roebel maakte de normaal flink dure stad nu prima betaalbaar en daarnaast waren de Russen tegen verwachting in enorm vriendelijk en behulpzaam. Wat misschien wel mee hielp was dat ik steeds voor Rus werd aangezien en ik mijn best deed om een paar zinnen in het Russisch te produceren. Vaak kwam er dan een grote glimlach en deden ze hun best om mij zo goed mogelijk te helpen. Om er een extra uitdaging van te maken ging ik 's avonds naar de wijken die niet in het centrum lagen om daar restaurants te vinden waar er geen Engelse kaart of Engels sprekende ober aanwezig was. Russisch eten is simpel maar goed, vlees en brood spelen de hoofdrol met vaak soep erbij om lekker op te warmen.
Naast het Kremlin, het rode plein en de andere grote highlights ben ik nog naar Izmailovsky markt geweest waar ze veel warme (bont)kleding verkochten en een hoop communistische symbolen. Wat ik eigenlijk mijn gehele verblijf in Moskou had was dat het natuurlijk totaal geen hoogseizoen was en er dus eigenlijk alleen maar Russische toeristen waren. Daardoor was alles lekker rustig en minder op stomme Europese toeristen ingesteld. Zo ook de Izmailovksy markt, nadat ik enorm op mijn warme wantjes had afgedingd raakte in aan de praat met de verkoper en omdat het zo rustig was zijn we naar het "schaakbordendeel" van de markt gelopen om daar met alle verkopers een potje te schaken. Uiteraard verloor ik van deze Russische grootmeesters en om het goed te maken gingen we met z'n allen Shashlick eten, topvolk die Russen.
Trans Mongolie Express (TME)
De langste treinreis ter wereld, 's avonds om kwart voor 12 begon die voor mij. Het traject wordt afwisselend gereden door Russische, Mongoolse of Chinese treinwagons. Degene waar ik in zat, en uiteraard de meest basic, was de Chinese. Open kolenvuur verwarmde theewater en de CV die constant lekte. Door de enorme kou, snachts -35 onstond er ijsvorming op de wielen (NS, you don't know what you're talking about) en onstonden, ja idd, vierkante wielen. Elke tussenstation hupte de chineesjes de trein uit om ijs te steken. Ik vond het echter allemaal supermooi en ik waande me elke tussenstop in een Call of Duty sneeuwlevel waarbij je een nucleaire powerplant uit moest schakelen (Foto's volgen ooit). Opnieuw was het superrustig en waren er maar 2 van de 6 coupe's in ons treinstel gevuld. Ik deelde mijn wagon met een Iers meisje en een Engelse GoProverslaafde. Naast ons een Duitse piloot en een brandweerman uit Nieuw-Zeeland. Uiteraard had ik een goeie fles Moskovaya (2,50) meegenomen en heb ik ze allemaal finaal ingemaakt met Kingsen. Toen de laffaards de bistrowagen verlaten hadden ging ik door met de Chef, die zoals alle Russen kunnen, enorme lulverhalen (geen woord van verstaan overigens) tegen me op heeft gehangen en ik probeerde uit te leggen dat ik voor mijn lol in de winter deze reis maakte. De rest van de dagen vulde we met veel gepraat, muziek geluister, geslaap en uiteraard heel veel naar buiten gestaar. Eindeloze landschappen die door de diversiteit nooit vervelen. Mijn vetreserves werden echter al wel aangesproken want we leefde op producten waarvan de verpakking net zoveel voedingswaarde had als de inhoud. Mijn eerste baalmomentje van de reis was aangekomen, ik kon het prima vinden met mijn coupegenootjes maar zij reisde door terwijl ik uitstapte in Ulaan Baatar.
Famous Sportsman, So big strongman.
Door het hogedrukgebied dat in Mongolie aanwezig was lag er daar veel minder sneeuw maar was het veel "droger" koud. Om tot de verbeelding te spreken, tijdens een van mijn bergbeklimmingen had ik wat zweet in mijn haar wat gewoonweg bevroor. Snachts buiten de tent plassen, ach jullie snappen het wel. Maar terug naar het begin. Ulaan Baatar, een lelijke industriestad snel ontvlucht kwam ik in de bergen terecht bij een Mongoolse familie. Zij slapen in een Gertent, zonder electriciteit, douche of eigenlijk iets. Back to basic heb ik vuurtjes gemaakt (wat hun dochtertje van 6 overigens beter afging), hout gehakt, melk rondgebracht, bergen beklommen en paard gereden! Had niet verwacht dat ik dat zo vet zou vinden. Mijn paardje was wel een beetje de bangerik van het stel en toen wij een bevroren rivier over moesten steken werkte hij niet mee. Mijn bsc Organisatiewetenschappen nagaand heb ik geprobeerd de intrinsieke motivatie van het beest te activeren door hem aan te moedigen. Mijn mongoolse mattie was echter meer van de KITA (Kick In The Ass) en dat werkte toch wel het beste. En in Mongolie, als het beestje niet goed luistert, ach, dan eten we hem gewoon op. De dag voordat ik terug ging naar de stad liep ik rond in het dorp om alle tentjes van de anderen eens te bekijken. Ik werd echter goed aangestaard en ik snapte niet helemaal wat ik gedaan had. 'S avonds tijdens het eten kwam de aap uit de mouw, de zoon, die naar school ging in de stad en wel wat woordjes Engels kon vertelde mij: Everybody see you, think you famous sportsman, so big strongman. Oh okee, en vervolgens druppelde langzaam het hele dorp binnen om die Nederlands Olympisch sporter te aanschouwen. Ik ben echter heel gewoon gebleven en heb de hele avond met de vrouwtjes van het dorp Dumplings staan vouwen (2000) omdat het Mongoolse nieuwjaar eraan kwam, en als er tijdens dat feest te weinig eten zou zijn zou dat een slechte oogst voorspellen.
Ulaan Baatar
Sochtends werd ik met de dorpsauto teruggebracht naar de stad en de hele familie ging mee, omdat nieuwjaar een dag is waarvoor wel eens gedoucht mag worden en dat kan alleen in de stad. Het hostel was niet te vinden dus liep de zoon met mij mee, tot aan de receptie. Ik had een simpel hostelbedje geboekt maar na een hoop Mongools geratel ben ik in een suite met kingsize bed, een massagedouche (met radio erin) en een flatscreen met national geographic (kon ik gelijk mezelf terugzien) beland. Famous sportsman zijn heeft dus ook zo'n voordelen. Voor de rest vond ik de stad nogal lelijk en chaotisch. Echt zo'n uit de grond gestampt stadje door wat grondstofmagnaten die voor de lol ook wat hotels erbij willen. Een hoop blokkendozen met schreeuwerige teksten als: Vegas Restaurant, VIP Elite Pub and Karoake. Ik bezocht een paar van deze zaken op zoek naar een goed maaltje maar hoe meer schreeuwerige leuzen, des te minder Engels begreep het personeel. Uiteindelijk stond ik een kip na te doen, tomaten en rijst tekenend (hoe teken je rijst?). Mijn aanwijsboekje had ik niet meegenomen omdat ik dit toch niet verwacht had.
Beijing
Het laatste stuk met de trein zat ik in een Mongools treintoestel en deze was aanzienlijk luxer, daarnaast was de trein nu echt uitgestorven dus zat ik in mijn eentje. Mijn eerste dag in Beijing was behoorlijk faal, echt niet te doen de die straatnamen en niemand kan Engels, en ik ging nu ook niet echt op in de rest van de bewoners dus ik was overal waar ik kwam een behoorlijke attractie. Ik wilde naar de Vietnamese ambassade om alvast mijn visum te regelen maar door meerdere keren de verkeerde kant opgestuurd te zijn en verdwaald te zijn, Google, inclusief maps is allemaal geblokkeerd dus ik kon het ook niet zelf even opzoeken, kwam ik rond 5 uur aan bij de ambassade, die om 4 uur sloot en de komende dagen niet open was vanwege Chinees nieuwjaar. Geen visum voor Vietnam. De Duitser uit de trein had mijn nummer en vroeg mij of ik mee wilde naar de Chinese muur de dag erop, deze was echter gesloten vanwege hevige sneeuwval en toen zijn we naar the Forbidden Palace gegaan. Chinees Nieuwjaar duurt echter 15 dagen lang en dit is voor Chinezen eigenlijk hun kerstvakantie. Alle grote attracties waren dan ook bom en bomvol, de Duitser en ik konden elkaar wel lekker makkelijk vinden aangezien we allebei lang en blond waren. In Beijing daarnaast een hoop mooie tempels bezocht en toen de Duitser doorgereisd was en ik een Chinese mattie (Zhulong) had gemaakt ben ik daarmee naar de muur gegaan. Hij was ook erg handig als tolk. Naar boven ga je met een Cable Car, echt heel mooi uitzicht en vervolgens loop je van het hoogste punt de muur een groot stuk naar beneden af. Opnieuw bomvol Chinezen en ik heb uiteindelijk nee moeten zeggen tegen een hoop giechelende chineesjes die the Asian Sensation met mij wilde doen, omdat ze nog nooit iemand met blond haar hadden gezien. De dag voordat ik naar Bangkok vloog samen met Zhulong naar een Postkantoor gegaan om mijn winterkleding naar Nederland te sturen, die ga ik niet nodig hebben met plus 30 graden en het scheelt een hoop gesjouw. Daarna zijn we naar een foodmarket gegaan waar je de ziekste dingen kon eten: levende schorpioenen die ze na aanwijzen voor je in het frituur gooien, duiven, larven, kakkerlakken, zeepaardjes en sterren, de chinezen zijn echter het meest gek op inktvis. Nog wat leuke culturele feitjes: het water uit de kraan kan je in China niet drinken. De Chinezen koken het om het vervolgens zonder smaakje op te drinken, lekker kokend water drinken dus! Luiers kennen ze in China niet, de kindjes hebben een broek aan met een geul bij hun billen zodat ze anytime and anywhere hun boodschap kunnen doen. Only in China: reclame voor de nieuwe collectie mondkapjes in de metro! Nou, het kort houden is me niet gelukt maar ik hoop dat jullie het een mooi verhaal vinden! Kusjes
Wat een aftrap.
Stress had ik totaal niet toen ik door de douane liep en mijn weg vond naar de KLM crown lounge (thanks laury) en daar aan de champagne en ontbijtbuffetje zat. Feit was wel dat ik om (400 euro!) te besparen via Kiev vloog en dat leidde tot een nog groter feest tijdens mijn eerste uurtjes weg uit de sleur. Twee Oekraiensche (puntjes doet hij niet op dit thaise toetsenbord) jongens zaten naast mij en snapte niet dat ik niet met hun in het Russisch mee kon lullen. Wel hadden ze een flinke fles Vodka mee en uit ervaring weet ik dat een geopende fles altijd leeg moet. Er moest immers gevierd worden dat we nog niet uit de lucht waren geschoten!
Moskou
Aangekomen in Moskou moest ik gelijk zo ongeveer alle kleding die ik mee had aantrekken, een goede -20 en het werd snel kouder. De metro die ik moest nemen werd een heus spelletje voor me elke dag, lekker tekentjes vergelijken en een ureka momentje als ik mijn bestemming tussen alle stations had gevonden! Blij zijn met de kleine dingen, ja ik was al goed bezig.
De gunstige koers van de Roebel maakte de normaal flink dure stad nu prima betaalbaar en daarnaast waren de Russen tegen verwachting in enorm vriendelijk en behulpzaam. Wat misschien wel mee hielp was dat ik steeds voor Rus werd aangezien en ik mijn best deed om een paar zinnen in het Russisch te produceren. Vaak kwam er dan een grote glimlach en deden ze hun best om mij zo goed mogelijk te helpen. Om er een extra uitdaging van te maken ging ik 's avonds naar de wijken die niet in het centrum lagen om daar restaurants te vinden waar er geen Engelse kaart of Engels sprekende ober aanwezig was. Russisch eten is simpel maar goed, vlees en brood spelen de hoofdrol met vaak soep erbij om lekker op te warmen.
Naast het Kremlin, het rode plein en de andere grote highlights ben ik nog naar Izmailovsky markt geweest waar ze veel warme (bont)kleding verkochten en een hoop communistische symbolen. Wat ik eigenlijk mijn gehele verblijf in Moskou had was dat het natuurlijk totaal geen hoogseizoen was en er dus eigenlijk alleen maar Russische toeristen waren. Daardoor was alles lekker rustig en minder op stomme Europese toeristen ingesteld. Zo ook de Izmailovksy markt, nadat ik enorm op mijn warme wantjes had afgedingd raakte in aan de praat met de verkoper en omdat het zo rustig was zijn we naar het "schaakbordendeel" van de markt gelopen om daar met alle verkopers een potje te schaken. Uiteraard verloor ik van deze Russische grootmeesters en om het goed te maken gingen we met z'n allen Shashlick eten, topvolk die Russen.
Trans Mongolie Express (TME)
De langste treinreis ter wereld, 's avonds om kwart voor 12 begon die voor mij. Het traject wordt afwisselend gereden door Russische, Mongoolse of Chinese treinwagons. Degene waar ik in zat, en uiteraard de meest basic, was de Chinese. Open kolenvuur verwarmde theewater en de CV die constant lekte. Door de enorme kou, snachts -35 onstond er ijsvorming op de wielen (NS, you don't know what you're talking about) en onstonden, ja idd, vierkante wielen. Elke tussenstation hupte de chineesjes de trein uit om ijs te steken. Ik vond het echter allemaal supermooi en ik waande me elke tussenstop in een Call of Duty sneeuwlevel waarbij je een nucleaire powerplant uit moest schakelen (Foto's volgen ooit). Opnieuw was het superrustig en waren er maar 2 van de 6 coupe's in ons treinstel gevuld. Ik deelde mijn wagon met een Iers meisje en een Engelse GoProverslaafde. Naast ons een Duitse piloot en een brandweerman uit Nieuw-Zeeland. Uiteraard had ik een goeie fles Moskovaya (2,50) meegenomen en heb ik ze allemaal finaal ingemaakt met Kingsen. Toen de laffaards de bistrowagen verlaten hadden ging ik door met de Chef, die zoals alle Russen kunnen, enorme lulverhalen (geen woord van verstaan overigens) tegen me op heeft gehangen en ik probeerde uit te leggen dat ik voor mijn lol in de winter deze reis maakte. De rest van de dagen vulde we met veel gepraat, muziek geluister, geslaap en uiteraard heel veel naar buiten gestaar. Eindeloze landschappen die door de diversiteit nooit vervelen. Mijn vetreserves werden echter al wel aangesproken want we leefde op producten waarvan de verpakking net zoveel voedingswaarde had als de inhoud. Mijn eerste baalmomentje van de reis was aangekomen, ik kon het prima vinden met mijn coupegenootjes maar zij reisde door terwijl ik uitstapte in Ulaan Baatar.
Famous Sportsman, So big strongman.
Door het hogedrukgebied dat in Mongolie aanwezig was lag er daar veel minder sneeuw maar was het veel "droger" koud. Om tot de verbeelding te spreken, tijdens een van mijn bergbeklimmingen had ik wat zweet in mijn haar wat gewoonweg bevroor. Snachts buiten de tent plassen, ach jullie snappen het wel. Maar terug naar het begin. Ulaan Baatar, een lelijke industriestad snel ontvlucht kwam ik in de bergen terecht bij een Mongoolse familie. Zij slapen in een Gertent, zonder electriciteit, douche of eigenlijk iets. Back to basic heb ik vuurtjes gemaakt (wat hun dochtertje van 6 overigens beter afging), hout gehakt, melk rondgebracht, bergen beklommen en paard gereden! Had niet verwacht dat ik dat zo vet zou vinden. Mijn paardje was wel een beetje de bangerik van het stel en toen wij een bevroren rivier over moesten steken werkte hij niet mee. Mijn bsc Organisatiewetenschappen nagaand heb ik geprobeerd de intrinsieke motivatie van het beest te activeren door hem aan te moedigen. Mijn mongoolse mattie was echter meer van de KITA (Kick In The Ass) en dat werkte toch wel het beste. En in Mongolie, als het beestje niet goed luistert, ach, dan eten we hem gewoon op. De dag voordat ik terug ging naar de stad liep ik rond in het dorp om alle tentjes van de anderen eens te bekijken. Ik werd echter goed aangestaard en ik snapte niet helemaal wat ik gedaan had. 'S avonds tijdens het eten kwam de aap uit de mouw, de zoon, die naar school ging in de stad en wel wat woordjes Engels kon vertelde mij: Everybody see you, think you famous sportsman, so big strongman. Oh okee, en vervolgens druppelde langzaam het hele dorp binnen om die Nederlands Olympisch sporter te aanschouwen. Ik ben echter heel gewoon gebleven en heb de hele avond met de vrouwtjes van het dorp Dumplings staan vouwen (2000) omdat het Mongoolse nieuwjaar eraan kwam, en als er tijdens dat feest te weinig eten zou zijn zou dat een slechte oogst voorspellen.
Ulaan Baatar
Sochtends werd ik met de dorpsauto teruggebracht naar de stad en de hele familie ging mee, omdat nieuwjaar een dag is waarvoor wel eens gedoucht mag worden en dat kan alleen in de stad. Het hostel was niet te vinden dus liep de zoon met mij mee, tot aan de receptie. Ik had een simpel hostelbedje geboekt maar na een hoop Mongools geratel ben ik in een suite met kingsize bed, een massagedouche (met radio erin) en een flatscreen met national geographic (kon ik gelijk mezelf terugzien) beland. Famous sportsman zijn heeft dus ook zo'n voordelen. Voor de rest vond ik de stad nogal lelijk en chaotisch. Echt zo'n uit de grond gestampt stadje door wat grondstofmagnaten die voor de lol ook wat hotels erbij willen. Een hoop blokkendozen met schreeuwerige teksten als: Vegas Restaurant, VIP Elite Pub and Karoake. Ik bezocht een paar van deze zaken op zoek naar een goed maaltje maar hoe meer schreeuwerige leuzen, des te minder Engels begreep het personeel. Uiteindelijk stond ik een kip na te doen, tomaten en rijst tekenend (hoe teken je rijst?). Mijn aanwijsboekje had ik niet meegenomen omdat ik dit toch niet verwacht had.
Beijing
Het laatste stuk met de trein zat ik in een Mongools treintoestel en deze was aanzienlijk luxer, daarnaast was de trein nu echt uitgestorven dus zat ik in mijn eentje. Mijn eerste dag in Beijing was behoorlijk faal, echt niet te doen de die straatnamen en niemand kan Engels, en ik ging nu ook niet echt op in de rest van de bewoners dus ik was overal waar ik kwam een behoorlijke attractie. Ik wilde naar de Vietnamese ambassade om alvast mijn visum te regelen maar door meerdere keren de verkeerde kant opgestuurd te zijn en verdwaald te zijn, Google, inclusief maps is allemaal geblokkeerd dus ik kon het ook niet zelf even opzoeken, kwam ik rond 5 uur aan bij de ambassade, die om 4 uur sloot en de komende dagen niet open was vanwege Chinees nieuwjaar. Geen visum voor Vietnam. De Duitser uit de trein had mijn nummer en vroeg mij of ik mee wilde naar de Chinese muur de dag erop, deze was echter gesloten vanwege hevige sneeuwval en toen zijn we naar the Forbidden Palace gegaan. Chinees Nieuwjaar duurt echter 15 dagen lang en dit is voor Chinezen eigenlijk hun kerstvakantie. Alle grote attracties waren dan ook bom en bomvol, de Duitser en ik konden elkaar wel lekker makkelijk vinden aangezien we allebei lang en blond waren. In Beijing daarnaast een hoop mooie tempels bezocht en toen de Duitser doorgereisd was en ik een Chinese mattie (Zhulong) had gemaakt ben ik daarmee naar de muur gegaan. Hij was ook erg handig als tolk. Naar boven ga je met een Cable Car, echt heel mooi uitzicht en vervolgens loop je van het hoogste punt de muur een groot stuk naar beneden af. Opnieuw bomvol Chinezen en ik heb uiteindelijk nee moeten zeggen tegen een hoop giechelende chineesjes die the Asian Sensation met mij wilde doen, omdat ze nog nooit iemand met blond haar hadden gezien. De dag voordat ik naar Bangkok vloog samen met Zhulong naar een Postkantoor gegaan om mijn winterkleding naar Nederland te sturen, die ga ik niet nodig hebben met plus 30 graden en het scheelt een hoop gesjouw. Daarna zijn we naar een foodmarket gegaan waar je de ziekste dingen kon eten: levende schorpioenen die ze na aanwijzen voor je in het frituur gooien, duiven, larven, kakkerlakken, zeepaardjes en sterren, de chinezen zijn echter het meest gek op inktvis. Nog wat leuke culturele feitjes: het water uit de kraan kan je in China niet drinken. De Chinezen koken het om het vervolgens zonder smaakje op te drinken, lekker kokend water drinken dus! Luiers kennen ze in China niet, de kindjes hebben een broek aan met een geul bij hun billen zodat ze anytime and anywhere hun boodschap kunnen doen. Only in China: reclame voor de nieuwe collectie mondkapjes in de metro! Nou, het kort houden is me niet gelukt maar ik hoop dat jullie het een mooi verhaal vinden! Kusjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
